Iran: Mashad

Al jaren wilde ik graag naar Iran. Het land, de mensen, de taal en wat ik erover zag trokken mij enorm aan. Eindelijk is het gelukt om er een bezoek aan te brengen. Mijn reis begon helaas met een zware griep en ben dus 3 dagen later dan gepland naar Iran vertrokken. Mijn medereizigers waren voor mij in de hoofdstad Tehran geweest. Ik ben aangekomen in Teheran maar niets van gezien. Na een zeer vermoeide reis van Amsterdam - Istanbul-Tehran begon ik aan een treinreis van 7 uur lang (uiteindelijk duurde de reis 9 uur). Omdat ik nog ziek was,vond ik het begin van de reis verschrikkelijk maar dat veranderde snel nadat ik een kort dutje deed in de trein en kennismaakte met 3 hele spontane Iraanse dames. Het was vooral leuk om mijn Farsi te oefenen. Met een boekje over Farsi kon ik makkelijk met deze dames communiceren en zij konden mijn moeite om Farsi te spreken enorm waarderen. De 2 dames waren moeder en dochter en de andere dame hadden ze net in de trein ontmoet,maar het leek alsof ze elkaar al jaren kenden. De jongere dame studeert internationaal recht en haar moeder was een kokin (lerares). De andere dame werkte in een bedrijf dat handelt in saffraan. De student kon redelijk goed Engels,waar ik niet uit kwam met mijn Farsi spraken we verder in het Engels. Lang leve de globalisering! De student vroeg natuurlijk waar we vandaan kwamen. Nederland kent men wel maar je moet even de bloemen en voetbal benoemen. Zij vroeg,vanwege de traditionele stijl van mijn hoofddoek itt anderen, of ik moslim was. Toen ik bevestigend antwoordde, fluisterde zij : I hate islam. Na een paar zinnen werd het duidelijk, ze had een hekel aan het regime van haar land en niet aan de Islam. Toen ik vroeg wat ze wel geloofde,zei ze : ik ben een Shiiet. Ik vroeg verbaasd : je haat toch islam? Ze antwoordde met : I don't know. :) Dit keer fluisterde ik: I think you hate this political regime ;). Verder spraken we over het leven en studeren Iran en Nederland. Ze vroegen hoeveel ik verdiende als lerares. Uiteraard vonden ze dat veel maar toen ik uitlegde wat mijn lasten waren en dat we gespaard hadden voor deze reis, zagen ze onze welvaart wel in perspectief denk ik. We hadden zo een leuk gesprek dat we hardop begonnen te praten en lachen. Onze Iraanse medereizigers waren not amuse en uiteindelijk waarschuwde een zure oude dame ons. Wat ik zo raar vond aan deze dame is dat ze er oud en traditioneel uitzag,met een zwart gewaad,maar haar nagels manicure hadden. Super verzorgde lange nagels had ze. Ik vond het bizar. Mijn eerste indruk van Iraniers is dat ze heel gastvrij en oprecht geïnteresseerd zijn. Verder zijn ze best ingetogen. We zagen weinig mensen ik in de trein of daarbuiten die luidruchtig waren. Wij vielen af en toe op door ons gedrag. :)
Na een reis van 9 uur kwamen we dus aan in Mashad. Dit is een belangrijke stad voor Shiiet en. Het is een pelgrimoord die door veel Shiieten bezocht word. In Mashad zagen we meteen dat dit een conservatieve stad was. De meeste vrouwen droegen een chador, een zwart gewaad. Helemaal bedekt. In Mashad komen pelgrims uit verschillende landen zoals Irak, Syrië, Golfstaten,Libanon etc. Die waren ook herkenbaar. In Mashad was het redelijk makkelijk voor mijn medereizigers om in het Arabisch te communiceren. Ik heb ook in Turks gesproken met de medewerkers van ons hotel. In Iran wonen namelijk veel Azeri's en zij spreken een Turks dat ik redelijk goed versta. Vergelijkbaar met een Nederlandstalige die Zuid-Afrikaans verstaat. Mashad was heel volks. Ook wij bezochten de heilige plekken maar ik moest eerst mijn eigen chador kopen. Zwart vind ik niet mooi en bovendien is het te warm dus koos ik voor een lichte kleur. Het is echt een gedoe om zo een chador comfortabel te dragen. Respect voor de vrouwen hier!!! Mijn eerste indruk van de pelgrims en de bewoners van Mashad is dat ze diep en diep religieus zijn. Ook buiten de heilige plekken. Nu pas begrijp ik waarom het regime zich staande houdt en staande zal houden. Die religiositeit sla je er niet zomaar uit. Ze hebben een enorme respect voor hun heiligen. Wat overigens ook opvallend was,was dat binnen de tombe (met diverse pleinen) mannen en vrouwen door elkaar bidden en luisteren naar zang over hun heiligen. Dit kun je niet zien bij soennieten,althans ik heb het nog niet gezien. Nu zijn we in Esfahan. Echt een slenterstad met veel groen en mooie rivier. Hierover zal ik later meer schrijven. Helaas lukt het me niet om foto's toe te voegen en vergeef me voor mijn taalfouten.